این نوشتار مبانی نظری و پیشینه تحقیق راهبردهای مقابله دینی را در پژوهش های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار می دهد. 

راهبردهای مقابله دینی

برای بسیاری از بیماران که درگیر بیماری های مزمن هستند، معنویت و مذهب منبع مهمی برای مقابله با بیماری، بویژه در بیماران مبتلا به سرطان می باشد. در بیماران سرطانی ممکن است معنویت در حفظ عزت نفس، معنا بخشیدن به اهداف، آرامش هیجانی و افزایش امیدواری بیماران موثر باشد (تونی بویل ، 2006). بنادونا  معتقد است در مذاهب عمده دنیا تکنیک هایی وجود دارد که باعث ایجاد آرامش در افراد می شود و افراد را به سمت خوب بودن هدایت می کند. استفاده از تکنیک های آرامبخشی، عامل موثر بر کاهش اضطراب، درد و افسردگی در بیماران سرطانی است. 

 استفاده از استراتژی های مقابله مذهبی و معنوی از روش های شایع مقابله با استرس بویژه سرطان می-باشد. کوئینگ (2007) در تحقیق خود نشان داده است که سلامت روانی و جسمی انسان با زندگی معنوی او رابطه مثبت دارد. افرادی که اعتقادات مذهبی قوی تری دارند، سازگاری بهتری با موقعیت های استرس دارند. هنگام بیماری سریع تر از افراد غیر مذهبی بهبود پیدا می کنند، میزان پایین  تری از هیجانات منفی و افسردگی را تجربه می کنند، اضطراب کمتری دارند و از حمایت اجتماعی بالاتری برخوردارند، همچنین پارگامنت (1997) در تحقیق خود نشان داد که استفاده از راهبردهای مقابله مذهبی در بیماران جسمی با سلامت روان بیشتر همراه است.

احمد و همکاران (2011) در تحقیق خود نقش پر اهمیت معنویت و مذهب را در مقابله با بیماری نشان دادند و عنوان کردند که سلامت معنوی حفاظت بیشتری را در تقابل ناامیدی و یاس به خصوص در بیماران دچار بیماری های مهلک مانند سرطان بوجود می آورد. همچنین حسینی (1391) در بررسی نقش سبک مقابله مذهبی و سلامت روان در بیماران مبتلا به ایدز دریافت که سلامت معنوی پایینتر با تجربه بیشتر علائم افسردگی در این افراد ارتباط دارد، همچنین افراد با سطوح معنوی بالاتر  از سلامت روان و کیفیت زندگی بهتری برخوردار بودند.